Błędy przy wykonaniu izolacji przeciwwilgociowej

Izolacje przeciwwilgociowe to bardzo ważny element każdego budynku. Chronią budynek przed działaniem wilgoci, która może spowodować pogorszenie jakości technicznej budynku oraz jego trwałość, a także stworzyć wiele problemów mieszkańcom. To często niewidoczny element budynku, który trudno, bez ingerencji w konstrukcję budynku i wysokich nakładów pracy i kosztów, naprawić. Poniżej znajdują się typy oraz możliwe błędy przy wykonaniu izolacji przeciwwilgociowej.

Wyróżnia się trzy typy izolacji przeciwwilgociowej:

 1. Lekka – hydroizolację lekką wykonuje się, jeśli budynek jest posadowiony na gruntach wodoprzepuszczalnych (np. piaski i żwiry) oraz tam, gdzie nie występuje woda gruntowa powyżej poziomu posadowienia. Wówczas wykonuje się:

• hydroizolację poziomą w postaci papy lub folii hydroizolacyjnej ułożonej na żelbetowych ławach fundamentowych oraz na ścianach fundamentowych,
• hydroizolację pionową w postaci dwóch warstw powłoki hydroizolacyjnej z masy asfaltowo-kauczukowej na ścianach fundamentowych, które wykonuje się po stronie wewnętrznej i zewnętrznej ścian fundamentowych.

2. Średnia – hydroizolację średnią wykonuje się, jeśli budynek jest posadowiony na gruntach spoistych o słabej wodoprzepuszczalności (np. grunty gliniaste) oraz tam, gdzie występują okresowe zmiany poziomu lustra wody i woda może wystąpić czasowo ponad poziomem posadowienia. Wówczas wykonuje się:

• hydroizolację poziomą w postaci dwóch warstw papy na lepiku lub folii na emulsji hydroizolacyjnej asfaltowo-kauczukowej na żelbetowych ławach fundamentowych oraz na ścianach fundamentowych,
• hydroizolację pionową – w postaci trzech warstw powłoki asfaltowo-kauczukowej na ścianach fundamentowych, które wykonuje się od wewnątrz i od zewnątrz. Dodatkowo zaleca się wykonanie drenażu opaskowego wokół budynku.

3. Ciężka – hydroizolację ciężką wykonuje się jeśli woda gruntowa stale sięga ponad poziom posadowienia. Wówczas mamy do czynienia z parciem hydrostatycznym wody na elementy budynku usytuowane w gruncie. Najlepiej wówczas wykonać posadowienie budynku na płycie, które jest płytsze niż posadowienie na ławach fundamentowych. Jeśli jednak budynek będzie posadowiony na ławach fundamentowych, to zaleca się wykonanie tych elementów jako szczelnych oraz wykonanie szczelnej hydroizolacji, która będzie odporna na ciśnienie słupa wody.

• wówczas elementy podziemne budynku wykonuje się monolityczne ze szczelnego betonu, który zabezpiecza się dodatkowo ciężkimi hydroizolacjami w postaci mas, pap i folii.

O tym, jaki system zastosować powinno się dobrze rozeznać warunki gruntowo-wodne oraz zapoznać się z zaleceniami producentów systemów hydroizolacji. Każdy producent ma określony zestaw – system wyrobów do wykonania hydroizolacji lekkiej, średniej i ciężkiej.

Błędy przy wykonaniu izolacji przeciwwilgociowej

Przy wykonywaniu hydroizolacji popełniane są niekiedy szkolne błędy. Wystarczy źle przygotować podłoże, uszkodzić mechanicznie izolację, źle dobrać wyroby, nie zastosować się do wytycznych producenta, wykonać zbyt małe zakłady warstw przeciwwilgociowych, źle ukształtować spadki, wyobelnia, a efekty usterki będą widoczne. Nawet trudno je czasami zlokalizować, ponieważ efekt popełnionych błędów ujawnia się najczęściej w zupełnie innym miejscu niż leży jego przyczyna.

Brak lub źle wykonana hydroizolacja pozioma fundamentów

Pozioma izolacja przeciwwilgociowa jest najważniejsza nie dla fundamentów, lecz dla wykonywanych na nich ścian fundamentowych i ścian parteru. Odcina ona drogę wilgoci gruntowej, która może migrować do góry na wskutek podciągania kapilarnego. Tą izolację wykonuje się na górnej powierzchni ław fundamentowych. Zwykle wykonuje się ja za pomocą emulsji hydroizolacyjnej oraz papy lub folii izolacyjnej. Ważne jest, by nałożona hydroizolacja na górną powierzchnię ław fundamentowych była wykonana właściwie.

Często pomija się oczyszczanie powierzchni z pyłu, piasku i ewentualnie luźnych części zaprawy do murowania lub betonu. To powoduje odspajanie się powłoki. Powłoki emulsji nie powinno się też układać w jednej warstwie, zwykle potrzeba dwóch lub więcej. Z kolei w przypadku papy lub folii niedopuszczalne jest układanie ich na styk, ponieważ nie gwarantuje to zachowania ciągłości hydroizolacji. Należy ułożyć papę lub folię z większym zakładem.

Błędy przy wykonaniu hydroizolacji pionowych ścian fundamentowych

Jeśli od dołu jest wykonana hydroizolacja, to zabezpiecza ona ściany fundamentowe przed podciąganiem kapilarnym. Nie jest to jednak wystarczające zabezpieczenie tego elementu budynku przed wodą. Należy jeszcze wykonać pionową izolację przeciwwilgociową. Będzie ona skuteczna jeśli zostanie wykonana prawidłowo dobranymi do warunków wodnych preparatami. Dzięki temu stworzy szczelne, mocno przylegające do podłoża warstwy, z zachowaniem ciągłości. Trzeba mieć przy tym na uwadze, że ściany fundamentowe ociepla się za pomocą polistyrenu XPS, ewentualnie specjalnego styropianu EPS, więc emulsja hydroizolacyjna powinna być roztworem wodnym. Zastosowanie emulsji, która jest roztworem rozpuszczalnikowym spowoduje uszkodzenie izolacji termicznej, więc na to należy zwrócić uwagę.

Preparaty do izolacji pionowej są często sprzedawane z gruntami, zwanymi primerami. Zdarza się, że wykonawcy zamiast właściwego preparatu używają jedynie primera. Nie ma on jednak wystarczających właściwości zabezpieczających przed działaniem wody. Jest on tylko warstwą gruntującą i zaczepną pod właściwą hydroizolację i w żadnym razie nie może jej zastępować. Jeżeli ma być zastosowany taki dwuskładnikowy system, trzeba go zastosować świadomie, aplikując zgodnie z zaleceniami producenta (zgodnie z warunkami atmosferycznymi oraz przerwami czasowymi w nakładaniu kolejnych warstw).

Dobrze wykonane roboty hydroizolacyjne, to starannie wykonanie wszystkich warstw z zachowaniem ciągłości powłok ochronnych. Hydroizolacja jest skuteczna, jeśli odpowiada warunkom wodnym i jeśli jest ciągła, czyli nie ma w niej nieszczelności. Błąd polegający na braku zachowania ciągłości hydroizolacji polega na nałożeniu niedostatecznej liczby powłok, zachowaniu niewystarczająco dużego zakładu nakładanych warstw lub uszkodzenia mechanicznego nałożonej powłoki. Brak wyoblenia folii, i pap w miejscach zagięć powoduje, że w efekcie nastąpić może ich przerwanie. W skutek czego hydroizolacja nie jest szczelną barierą skutecznie chroniącą przed wilgocią.

Podczas ostatniego etapu wykonywania fundamentów czyli ich zasypywania, bardzo ważna jest ochrona wcześniej wykonanej izolacji pionowej przed uszkodzeniem mechanicznym. Łatwo wówczas uszkodzić kilkumilimetrową powłokę z emulsji hydroizolacyjnej. Ściany fundamentowe zasypuje się gruntem, który na skutek tarcia może uszkodzić hydroizolacje. Brak zabezpieczenia styropianem lub folią kubełkową jest poważnym błędem i może się przyczynić do uszkodzenia wykonanej wcześnie hydroizolacji pionowej.

Błędy przy wykonaniu poziomej hydroizolacji ścian naziemia

Kolejnym zabezpieczeniem przeciwwodnym jest wyeliminowanie ewentualnego transportu wilgoci na styku ściana fundamentowa – ściana naziemia. Co prawda wykonuje się hydroizolacje poziomą i pionową części podziemnej budynku, to mimo wszystko powinno się zabezpieczyć ściany naziemia. To na wypadek pojawienia się wilgoci w ścianie fundamentowej. Dlatego powinno się pod pierwszą warstwą bloczków lub pustaków ścian parteru wykonać izolację poziomą. Jest to bardzo proste, niemniej jednak błędy wynikają najczęściej z niewłaściwego dobrania wyrobu, niewłaściwych zakładów lub uszkodzenia mechanicznego hydroizolacji. Oprócz posmarowanych emulsją hydroizolacyjną górnych powierzchni ścian fundamentowych stosuje się również folię lub papę.

Do izolacji fundamentów nie nadają się papy izolacyjne, które są wprawdzie najtańsze, ale nie są odporne na długotrwałe zawilgocenie. Jeśli stosowana jest papa na lepiku to lepik jest izolacją a papa jego „zbrojeniem”. Błędem jest więc wykonywanie izolacji jedynie ze złożonego na pół arkusza papy, ułożonego na sucho i przyciśniętego wymurowaną ścianą. Folia lub papa powinna być właściwie dobrana, szerokość warstwy hydroizolacji powinna być szersza od murowanej ściany po 10cm z każdej strony. Zakłady folii lub papy powinny wynosić minimum 5cm.

Zabezpieczenie strefy przyziemia

Wykonanie hydroizolacji poziomej i pionowej ścian fundamentowych oraz izolacji poziomej ścian naziemi, nie gwarantuje dostatecznego zabezpieczenia budynku przed wilgocią. Dotyczy to strefy cokołowej. Odbijająca się od podłoża woda opadowa powoduje ciągłe działanie odbitej wody w strefie cokołu. Cokół powinien być tak wykonany, by warstwy wykończeniowe tworzyły barierę dla wilgoci oraz zachowywały walory użytkowe. Wysokość cokołu powinna wynosić około 30cm. Zakłada się, że w tej strefie następuje działanie wody obryzgującej, która działa na budynek. Warto wykonać cokół z materiałów odpornych na wilgoć i łatwych w utrzymaniu czystości.

Autor artykułu: Tomasz Rybarczyk

Śródtytuły oraz pogrubienia pochodzą od Redakcji bloga